En m'n motor zal me brengen.....

Er schijnt een waterig zonnetje als ik 's morgens vertrek. Hoge verwaaide windveren, vooruitlopers van een depressie, voorspellen niet veel goeds. In de loop van de ochtend steekt de wind op en donkere wolken spannen samen om mij, de stoffige lucht en de straten te wassen....
Op 2000 meter hoogte rijdend kan ik ze met m'n handen zowat aanraken en het is een gek gezicht om zo dicht bij het wolkendek te zijn...
Rond de middag worden ze zo zwaar dat er geen houden meer aan is en ik verander van kleding en kijk bezorgd omhoog.... Ik haat regen....
De straten worden glad, het zicht is slecht en stoppen heeft geen zin... Hoe breed zal de bui zijn???? De enorme vrachtwagens boenderen gewoon door, enorme bakken met water over me heenspoelend.... Ik doe nog wat kolen op het vuur om ze voor te blijven en geef de Yamaha de sporen. De harde klappen van de dikke 1 cilinder voel ik onder m'n kont maar de brommer geeft geen krimp en kwispelt, door alle bagage, met z'n achterwiel vrolijk verder en zal me brengen door de regen en de kou.
Aan het einde van de middag stop ik bij een pompstation omdat rijden door de hevige wind en regen onmogelijk word, blijf wat hangen, een praatje makend met 2 gestrande motorrijders zonder regenkleding. In de vroege avond word het droger en ik geef de motor een tank benzine, mezelf een blik spinazie, 2 maïskolven en een schop. Prachtige brekende luchten, stukken blauw, hoge bewolking met ijskristallen en vlagen mist.. De diverse luchten schuiven over elkaar heen, spelend met het licht, 'n achtergrond vormend voor het "Arches National Park" met zijn bizarre rotsformaties...Een magnifiek gezicht. Alles waait weer droog en een Nederlands liedje zingend rijd ik met 120 de zonsondergang tegemoet...

Enjoying life is sometimes so easy to do....