De bedden en kamers in dit hotel worden vaker per uur verhuurd dan voor een hele nacht.. Vele kakkerlakken houden me gezelschap maar het is al laat en pikkedonker en dit is het enige "christelijke hotel" wat er te vinden was in
"El Mojan" vlak voor de noordwestelijke grensovergang vanuit Venezuela naar Colombia…
Het was een lange dag vanuit Merida door het Andes hooggebergte en later langs de kokend hete Caribische kust..
Een onrustige nacht door muskieten, hoeren met klanten en gepieker over de grensovergang van de volgende dag volgt en ruim voor zonsopgang komt de 660 tot leven voor de laatste 70 kilometer naar "La Frontera"...
Ik heb geen enkele stempel voor het verlaten van Colombia en het binnen komen van Venezuela in m'n paspoort en moet maar zien om op dezelfde manier de grens over te komen, anders word het zeuren…
De tanks gaan nog 1 keer voor een dubbeltje per liter vol en ik besluit domweg voor niets te stoppen maar m'n knol op z'n kont te geven… Dat achterwerk van mijn trekt overigens geen volle zalen met puisten naar 4 lange dagen en 2000 kilometer...
Normaal bestaat een grensovergang uit 4 delen. Je exporteert eerst je voertuig en daarna bij immigratie jezelf… Dan door een stukje niemandsland met soms belastingvrije prularia, sterke drank en hoeren.. Aan de andere kant begint men meestal met de stomme vraag waar je net vandaan komt en ik beantwoord standaard "La Luna"… (de maan), stomme vragen, stomme antwoorden!!
Je import jezelf en dan je brommertje wat overigens simpeler klinkt dan het in werkelijkheid is want hier en daar duurt het hele spelletje vele uren met als uitschieter El Salvador waar ze 5 uur nodig hadden voor de "red tape"…
Het ging allemaal op z'n elvendertigst en de ambtenaar die mij hielp had volgens de andere chauffeurs niet eens z'n kleuteropleiding af gemaakt… Maar de sfeer was gemoedelijk en iedereen kreeg de slappe lach door de belachelijke vertoning… Er werden veel grappen gemaakt en de formaliteiten duurde uiteindelijk langer dan het doorrijden van het land… Het is hier al niet veel anders dan bij ons waar ambtenaren vaak meer bezig zijn met het in stand houden van hun eigen baan dan daadwerkelijk iets zinnigs te doen…
Met de zenuwen in m'n gat nader ik de grenspost en let scherp op de mensen maar blijf mooi doorrollen… Er word geroepen en gewezen en ik krijg een slag boom op m'n rug maar stop vast niet en ben al half weg in niemands land op pad naar Colombia… Daar staat allemaal onguur volk die niet op ambtenaren lijken en ik slinger langs het beton en ga er goed voor zitten naar Cartegena…
Na 5 kilometer staat er ineens een militaire grenspost en ik kan niet verder want ben niet van plan een looien prop cadeau te krijgen uit een van hun speeltjes... 6 man sterk staan ze en ik zie mezelf al op brood met zeep (dat dachten we vroeger als je naar de gevangenis moest)… Ze vragen om paspoort en andere documenten… Met het eerste in m'n hand begin ik een praatje over de guerrilla's verderop en het opperhoofd vertelt lachend dat ze alles onder controle hebben… Een kwartier zit ik zo, met gesprekken over Gullit, van Basten, motorfietsen en vrouwen en heb 't zweet op mn rug… Ineens krijg ik een klop op de schouder van de kolossale kapitein en "suerte" wat geluk betekent en plof richting de horizon met een zorg minder en nieuwe liedjes uit m'n helm waar overigens nog even een kakkerlak uitkruipt die vlak voor m'n ogen langs op de voorruit omhoog wandelt wat ik trouwens niet snap want m'n hoofddeksel stinkt meer dan een hele familie kakkerlak bij elkaar...