Emmer mosselen voor stoofpot

Het passeren van de grensovergang met Mexico duurde 3 uur maar de vertraging werd eerder veroorzaakt door het Nederlandse nummerbord dan door de aanslag in Amerika. De dag ervoor was alles gesloten en moest ik onverrichter zaken terug keren. Binnen 50 meter stap je in een totaal andere wereld. Het hectische van de steden, de kleine handeltjes op straat, stof, herrie en een taal die ik niet spreek. Na 100 kilometer is er al een van de vele militaire controleposten. Mannen met kolossale geweren staan klaar om je van je motor te schieten. Maar het valt allemaal wel mee en met 5 minuten kan je meestal weer verder.
Als Hollander heb je voordeel op de Amerikanen die nou eenmaal minder geliefd zijn en steevast komt het praatje op voetbal.. "Hollande eliminar el campeonato mundial", ,,Ja, ja ik weet 't wel", prut voetbal!!" 's Avonds zet ik mijn tentje op een prachtige hoge plek bij een hotelletje met uitzicht op de Pacific. Door het geëmmer in de US zijn er geen klanten en samen met het 3 man sterke personeel doen we klussies om het huis waardoor mijn verblijf gratis is. Ik knap het elektrisch op want dat was 'Mexican-style', dus echt een zootje. Mn computer was overleden door de trillingen achter in de motor. Na uren gepriegel ontdek ik een los componentje en de boel kan gelukkig gesoldeerd waardoor het typmachientje weer als nieuw is.

Hachelijk klussie

Elke avond wandelen we naar beneden en trekken een emmer dikke mosselen van de rotsen voor de stoofpot. Dat is nog een hachelijk klussie trouwens want op die manier verdronk ik bijna, 12 jaar geleden in West Australië, toen een levens grote golf me de oceaan in sleurde. Was de spoorsloot, het zwembad en IJsselmeer gewend. Wist ik veel.

Baja California is met zijn 1300 km bergen, woestijnen, stranden, baaien en vlaktes het langste schiereiland ter wereld. De ruim 3 kilometer hoge Pichao del diablo is de hoogste berg en heeft een observatorium. De temperatuur van het schiereiland is dankzij de Californische koudwaterstroom aan de Pacific kust vrij mild. In de winter passeren hier de enorme grijze walvissen om te paren en te baren in de verschillende lagoons. Ze zwemmen zowat 10.000 kilometer vanuit de Beringzee tussen Alaska en Rusland. Stel je voor dat wij zo'n end moesten fietsen om je scharrel ( voor niet Westfriesen: je verkering.) te zien. Dan zat je toch allang in een klooster?? Aan de golf van Cortes, ingeklemd tussen de Baja en het vaste land is het een heel ander verhaal en kan het verrekte heet worden. De verschillende kapen aan de zuidkust worden in het najaar regelmatig geteisterd door Hurricanes.

Kamerplanten

Ik ben vooral geïnteresseerd in de kleine paadjes door de bergen en de enorme cactussen, wel bekend van de oude westerns, die soms wel 20 meter hoog worden. Dat zijn nog eens kamerplanten, die doen pas zeer als je erin gaat zitten.

In de buurt van het kleine plaatsje Santiago op de Baja California passeer ik voor de eerste keer de Tropic of Cancer, de kreeftkeerkring. Hier staat de Zon loodrecht boven op onze langste dag en begin van de zomer ( 21 juni) . Daarna keert hij terug richting evenaar en de Tropic of Capricorn ( steenbokkeerkring). Het schijnbare heen en weer gewandel van onze dichtstbijzijnde ster word veroorzaakt door de hoek van 23,5 graden die de aardas maakt. Door dit simpele maar niet onbelangrijke feit worden de, bij ons zo vaak vervloekte, seizoenen veroorzaakt. Maar hier zo rijdend vind ik dat niet eens zo gek want het is werkelijk krankzinnig heet. Gelukkig kom je onderweg op de meest afgelegen plekken een gebouwtje tegen van de bierbrouwer en nationale trots Corona en ze smaken nergens beter.

Aërodynamisch

Aan de stranden kijk ik verbaasd naar de elegante pelikanen die als volleerde 747s op centimeters over het water scheren. Ze vliegen daardoor op een soort luchtkussen, een aërodynamisch fenomeen dat in de vliegerij bekent staat als het grondeffect. Dat laatste gaat die pelikaan natuurlijk ver boven z'n pet maar hij kan wel vele tientallen meters zonder één klap van z'n vleugels zweven rustig opzoek naar vis.
Na 2 weken boek ik een vrachtschip om me naar het vaste land van Mexico te brengen.
's Avonds tijdens het laden van de tientallen vrachtwagens komen de eerste waarschuwingen binnen over een tropisch cycloon voor de kust van Cabo San Lucas op het puntje van het schiereiland. Er worden golven van 6 meter hoogte en windsnelheden van 200 km/u gemeten maar volgens een Kroatische matroos is het geen probleem. In het bloedhete smerige ruim probeer ik mijn motortje vast te binden met alles wat er te vinden is. De ouwe sjorknopen die ik als jochie leerde op de" bouw" bij Peter Raven komen goed van pas. Tijdens het binden glijd ik pardoes achterover in de olie en de vrachtwagenchauffeurs lachen zich ziek maar de motor staat als een huis. Er hangt een echt mannensfeertje. Ze stompen elkaar en roepen allerlei gore taal terwijl de ronde buiken van de taco's en bier wulps over de broekriemen hangen. Het wereldwijde universele gedrag van mannen komt me verrekte bekent voor. Er mogen geen vrouwen en kinderen aan boord van dit schip omdat er in het verleden nog wel eens problemen waren met de soms ondefinieerbare lading en bemanning. De Hurricane, een paar honderd mijl zuidelijker, begint het water op te stuwen. Het is vreemd windstil en bloedheet weer met hier en daar wolken als wattenbolletjes alsof er een ouwe stoomboot gepasseerd is. (Sinterklaas misschien ?) Terwijl de trossen los gaan neemt de roodgloeiende halve maan een duik in de Golf van Cortes en ik hoop maar dat de storm ons niet inhaalt.

Sterrenhemel

Elke keer verwonder ik me weer over de enorme sterrenhemel. Het kosmische geweld van de biljoenen sterren. In ons melkweggetje aal zowat 200 miljard. De dichtstbijzijnde hebben we zon genoemd en die staat samen met onze planeten in de buitenwijken.
Maar niets is wat het lijkt want de schijnbare werkelijkheid van de ons omringende kosmos is door zijn gigantische afstanden één groot geschiedenisboek. Als ons dichtstbijzijnde sterretje, dat we overigens zon hebben genoemd, plots uit gaat duurt het zowat 8 minuten voordat we er erg in hebben. Het "heipaaleffect" wat we allemaal wel kennen maar dan vele malen groter.