Op weg,

Onderweg naar Puerto Vallarta, een enorme toeristen enclave aan de Pacific Coast, verblijf ik op de slechtste wegen die ik ooit gezien heb. De kleine weggetjes op de kaart pakken vaak verrassend uit en ik moet verschillende keren door de rivier die soms tot mijn middel reikt.
Gelukkig zit de luchtinlaat van de motor hoog onder het zadel en ik kom steeds veilig maar nat tot mijn oksels aan de overkant.

's Avonds slaap ik in het piepkleine dorpje Villa de Orestes bij een gastvrije Mexicaanse familie. Mama vindt me veel te mager en kookt dat het een lieve lust is. De dikke Barnevelder (kip) achter in de tuin is niet echt blij met t buitenlandse bezoek. Ze waande zich veilig tot de kerst maar ligt binnen een uur met een lik croma onder d'r gat te pruttelen in de pan.
's Morgens voor vertrek krijg ik verplicht 2 plonzen koffie, cola, koek gebakken eieren met ham en taco's. (Ben al 20 jaar vegetariër). Maar ik moet eerlijk toegeven dat het prima smaakt en ga als een raket uit de startblokken met 't gevoel in één ruk naar Kaap Hoorn te kunnen rijden. Tussen El Palmito en Nuevo Ideal raak ik goddeloos verdwaald en de laatste 130 kilometer duren 7 uur. Regelmatig ben ik het stuur volledig kwijt maar de eigenzinnige Yamaha heeft zo z'n ideeën en stampt als een tractor door alle moeilijke stukken heen.

Op Devils Backbone, de beruchte weg met z'n vele bochten en ongelukken, tussen Durango en Mazatlan waan ik me Kevin Schwantz en ontsnap werkelijk op centimeters wanneer ik n bocht mis en met mijn arm langs een tegemoet komende vrachtwagen schamp. Het onderstreept eens te meer mijn kwetsbaarheid en het nut mijn hersens erbij te houden.
In San Blas, dat vergeven door muskieten en zandvliegen een vergeten vissersdorp is, kom ik tot mijn grote verbazing Ed Boon, een dorpsgenoot, tegen.
We vertrekken de volgende dag half lek gestoken en onder de jeukbulten naar Vallarta. Daar scharrelen we mooi een paar dagen rond over 't strand en in de kroeg en het is prettig om inclusief de droge West Friese humor weer eens op "niveau" te praten. We zijn het er over eens dat de Mexicaanse vrouwen de mooiste in de wereld zijn (maar dat vind ik in elk land) en ik vind het jammer dat ie na een paar dagen al weer naar Nederland moet.