Ik ben weer eens vreselijk oké en prettig op pad en had prachtig mooie maar ook wel spannende dagen. Vast in de prut, verdwaald, over 4850 meter, door piepkleine dorpjes, de Altiplano van Noord Chile en Bolivia en het enorme zoutmeer van Uyuni waren mijn deel. Maar ik leef nog en voel me prima gezond en erg vrolijk. De motor ziet er weer eens niet uit en moet na het gerammel op de slechte wegen nagelopen en gewassen zodat ik morgen verder kan in dit Bolivia wat door de enorme Indianen populatie zich onderscheidt van de rest van Zuid Amerika. Levendig en kleurrijk met markten, muziek, blaffende honden en de Bolivianen die vriendelijk en open overkomen. Gisteravond was er een festival met oorverdovend vuurwerk, muziek en rennende kinderen. Uyuni met z'n ligging op 3650 meter heeft 's nachts schaatsweer maar is overdag prettig zonnig en 15 graadjes.
In alle rust plan ik hier de komende reismaanden met z'n routes door Bolivia, Peru en de lastige stukken door de Amazone en hoop veilig de noordoost kust van Brazilië te bereiken voor overpeinzingen over het vervolg van deze reis. .
Ik ga opzoek naar een wasplaats en kijken bij het stoomlocomotieven kerkhof even buiten dit stoffige dorp in de uiterste zuidwesthoek van Bolivia.
Nieuw verhaal
25 juni
De hele dag zitten geiten, op een terrasie met een vrolijk Nederlands stel. Zomaar erg gezellig en prettig ook weer eens Nederlands te lullen..
Het is hier nu al weer bokkoud maar ik vertrek overmorgen naar warmere oorden tegen de Argentijnse grens en het wijngebied van Bolivia. Wel verrekte weinig asfalt hier. Brommer een klein gebroken dingetje wat ik morgen moet repareren. Ook een sportschool gevonden dus ik ga weer effen bewegen.
26 juni
Ik heb net de Turken van de Brazilianen zien verliezen. Jammer dat ik niet op tijd Brazilië haal. Ik heb de boel gepakt en ga verder naar het zuidoosten. Met een kleine week in Peru. Daar een rondje en dan naar La Paz om van daar uit door de Amazone te steken. Er schijnen wegen te bestaan die in het droge seizoen (nu) begaanbaar zijn.. Het zonnetje schijnt lekker, ik heb een koffer vol met fruit en brood en de tank zit vol. Wat wil een mens nou nog meer?? ehm... nou ja laat maar. Ik ga rennen want heb de kouwe pies..
27 juni
Dit is Tupiza, klein plaatsje in Butch Cassidy en Sundance Kid country. 2 outlaws die een spoor van berovingen en plunderingen achter lieten van USA tot Chile, Argentinië en Bolivia. Uiteindelijk werden ze in 1908 door het Boliviaanse leger gevonden en om zeep geholpen. De 220 kilometer hier naar toe was in plaatsen zeer slecht.
Vele stukken liepen gewoon door de rivierbedding want nou niet bepaald op een weg leek. 7 uur stamp ik door stof, prut en kuilen maar het laatste stuk was beter en met de ondergaande zon en het grillige rode landschap werd het toch nog een mooie dag. Morgen verder naar Tarija in de uiterste Z.O. hoek van Bolivia. Daar maar weer eens een paar uurtjes in een sportschooltje doorbrengen en de achterband die er 14000 kilometer op heeft zitten verwisselen. Ik sleep een nieuwe al vanaf zuid Argentinië achterop mee. Van het weekend de mijnen van Potosi bekijken waar duizenden Indianen in werkelijk onmenselijke omstandigheden werken op 4000 meter hoogte...
29 juni
Bolivia is een wonder..
Kilometerstand: 54.120
Positie: Tarija
Met een ligging op 1850 meter op deze breedtegraad is het gewoon zomer. Ik loop 's avonds in t shirt op straat. Heerlijk.. Nieuwe ketting voor de brommer gevonden en een plek om te werken. Klein hotelletje met een dakterras. Een goeie die me hier de komende dagen vandaan krijgt..
Nadeel. Ik heb alweer de eerste muskieten platgeslagen..
